هر موقع شبکه تلویزیونی یا رادیویی فارسی زبان ، توسط خارجی ها افتتاح می شود ، 3 دسته موضع در قبالش می گیریم
1 بدبینی محض : شامل این که کار کار انگلیسی هاست و ... و تاکید بر منابع مالی مشکوک و امثالهم ( موضع رسمی ایران )
2 خوشبینی محض : لذت شهوت انگیز از فحش هایی که نثار پسر رهبر می شود . اگر انقلابی ، اصلاحاتی شود و بر وفق مراد نباشد این گروه به گروه بدبین می پیوندند
3 واقع بینی : کشور های خارجی دلشان برای ما نمی سوزد ولی حالا که می خوهند از این طریق سودی کنند ، ما هم نهایت سوء استفده را از آن ها بکنیم
ولی سوال من این است که مشکل شبکه ای مثل بی بی سی دقیقا کجاست ، چرا بی بی سی نمی تواند رسانه ی ملی ایران باشد ؟
بی بی سی تر و تمیز است. منظم . مستند پخش می کند ، اخبار روز را بدون سانسور می گوید . با فیلمسازان مصاحبه می کند ، با موسیقیدان ها و .... تحلیل روز داردو مرور روزنامه ها .
پس مشکل بی بی سی کجاست که به نظر من ، اصلا نمی تواند رسانه ی ملی ما باشد ؟
به نظرم برای پیدا کردن جواب این سوال ، باید بپرسیم که دقیقا مشکل ما چیست که می خواهیم با رسانه ی ملی حلش کنیم ؟ از یک رسانه ملی چه چیزی عایدمان می شود و یا باید بشود ؟
این نکته فوق العاده حساس است که مشکل ما هر چه که باشد ، مشکلی در بطن مشکلات روزمره یا غیر مترقبه (؟) نیست . مشکلی ریشه ای و عمیق است . مشکلی است که ربطی به رهبری و شاه و دکتر و مهندس و حجت الاسلام ندارد ، که اگر داشت با رفتن یکیشان مشکل حل می شد.
مشکلات ایران مسائلی است مانند بی قانونی ، نبود یک سری فرهنگ های مناسب و بودن فرهنگ دروغ گویی ، تملق و امثالهم . خیلی زیاد است. اما مسئله اینجاست که این مشکلات ما ، هر چه که باشد ، با سالم ترین اخبار هم تکامل پیدا نمی کند . چون اخبار فقط خوراک روزرگی است.
اگر بی بی سی سالم ترین و بی غرض ترین اخبار را هم نشان می داد ، باز هم توفیری نمی کرد . چون نهایت کار شبکه ای مثله بی بی سی آن است که مثلا پرونده ی هسته ای ایران را تحلیل کند ( بگو با بهترین متخصصان ) اما این مشکل ما نیست . شاید یکی از مشکلات روزمره ی ما انرژی هسته ای باشد ، ولی سر نخ جای دیگری است . بی بی سی هم حاضر نیست برنامه اش را به بحثی به غیر از مسائل روز( یا مرتبط با آن ) اختصاص دهد.
شبکه ای مثل بی بی سی ، به معنای واقعی کلمه یک شبکه سطحی برای ماست . برای ما که بدبختی هایمان شدیدا ریشه ای است . مشکل بی بی سی دقیقا همین جاست . نمی خواهد و یا نمی تواند که در مورد صورت مسئله های ما صحبت کند . نباید هم بکند . چون رسانه ی ملی ما نیست . از ما نیست . ایرادی هم نمی توان بر آن گرفت . به آن دل هم نمی بندیم. گاهی جلوی تلویزیون روی مبل لم می دهیم ، چایی می ریزیم و به کوک و بهنود گوش می کنیم .
از این گوش می شنویم و از آن گوش رد می کنیم، بدون آنکه چیزی ازمان کم شود یا چیزی بهمان اضافه .
مشکل بی بی سی اینجاست.
1 بدبینی محض : شامل این که کار کار انگلیسی هاست و ... و تاکید بر منابع مالی مشکوک و امثالهم ( موضع رسمی ایران )
2 خوشبینی محض : لذت شهوت انگیز از فحش هایی که نثار پسر رهبر می شود . اگر انقلابی ، اصلاحاتی شود و بر وفق مراد نباشد این گروه به گروه بدبین می پیوندند
3 واقع بینی : کشور های خارجی دلشان برای ما نمی سوزد ولی حالا که می خوهند از این طریق سودی کنند ، ما هم نهایت سوء استفده را از آن ها بکنیم
ولی سوال من این است که مشکل شبکه ای مثل بی بی سی دقیقا کجاست ، چرا بی بی سی نمی تواند رسانه ی ملی ایران باشد ؟
بی بی سی تر و تمیز است. منظم . مستند پخش می کند ، اخبار روز را بدون سانسور می گوید . با فیلمسازان مصاحبه می کند ، با موسیقیدان ها و .... تحلیل روز داردو مرور روزنامه ها .
پس مشکل بی بی سی کجاست که به نظر من ، اصلا نمی تواند رسانه ی ملی ما باشد ؟
به نظرم برای پیدا کردن جواب این سوال ، باید بپرسیم که دقیقا مشکل ما چیست که می خواهیم با رسانه ی ملی حلش کنیم ؟ از یک رسانه ملی چه چیزی عایدمان می شود و یا باید بشود ؟
این نکته فوق العاده حساس است که مشکل ما هر چه که باشد ، مشکلی در بطن مشکلات روزمره یا غیر مترقبه (؟) نیست . مشکلی ریشه ای و عمیق است . مشکلی است که ربطی به رهبری و شاه و دکتر و مهندس و حجت الاسلام ندارد ، که اگر داشت با رفتن یکیشان مشکل حل می شد.
مشکلات ایران مسائلی است مانند بی قانونی ، نبود یک سری فرهنگ های مناسب و بودن فرهنگ دروغ گویی ، تملق و امثالهم . خیلی زیاد است. اما مسئله اینجاست که این مشکلات ما ، هر چه که باشد ، با سالم ترین اخبار هم تکامل پیدا نمی کند . چون اخبار فقط خوراک روزرگی است.
اگر بی بی سی سالم ترین و بی غرض ترین اخبار را هم نشان می داد ، باز هم توفیری نمی کرد . چون نهایت کار شبکه ای مثله بی بی سی آن است که مثلا پرونده ی هسته ای ایران را تحلیل کند ( بگو با بهترین متخصصان ) اما این مشکل ما نیست . شاید یکی از مشکلات روزمره ی ما انرژی هسته ای باشد ، ولی سر نخ جای دیگری است . بی بی سی هم حاضر نیست برنامه اش را به بحثی به غیر از مسائل روز( یا مرتبط با آن ) اختصاص دهد.
شبکه ای مثل بی بی سی ، به معنای واقعی کلمه یک شبکه سطحی برای ماست . برای ما که بدبختی هایمان شدیدا ریشه ای است . مشکل بی بی سی دقیقا همین جاست . نمی خواهد و یا نمی تواند که در مورد صورت مسئله های ما صحبت کند . نباید هم بکند . چون رسانه ی ملی ما نیست . از ما نیست . ایرادی هم نمی توان بر آن گرفت . به آن دل هم نمی بندیم. گاهی جلوی تلویزیون روی مبل لم می دهیم ، چایی می ریزیم و به کوک و بهنود گوش می کنیم .
از این گوش می شنویم و از آن گوش رد می کنیم، بدون آنکه چیزی ازمان کم شود یا چیزی بهمان اضافه .
مشکل بی بی سی اینجاست.
3 نظرات:
فکر می کنم سوالتون از پایه اشتباه بود
چرا ب بی سی رسانه ملی نمی شود؟
حتا بدون توجه به بقیه مواردی که گفتین هم بی بی سی و هیچ شبکه خارجی دیگر نمی تواند ملی باشد
رسانه ای که منابع ملی، اداره کننده، محل استقرار و .... آن خارج از ایران و غیر ایرانی است، صرف داشتن گوینده ها و تحلیلگران ایرانی و فارسی زبان و پوشش اخبار ایران نمی تواند ملی شود
مشکلات ریشه ای ما نه با رسانه غیرملی حل می شود و نه با ملی، مشکلاتی که باید شناخته، بررسی، تحلیل، ریشه یابی و حل شوند، یک سیستم قوی دولتی می خواهند که دلسوز این کشور باشد که نداشتیم و نداریم و امید ندارم که داشته باشیم
اصولا مگه قراره که بی بی سی رسانه ملی بشه؟
فکر نمی کنم که گردانندگانش هم همچین ادعایی داشته باشن.
پاراگراف اخر عالی بود
عجیب اینه که زهره اصل مطلب رو نگرفته
***
بیشتر بنویس رفیق عین قدیما
ارسال یک نظر