هر موقع شبکه تلویزیونی یا رادیویی فارسی زبان ، توسط خارجی ها افتتاح می شود ، 3 دسته موضع در قبالش می گیریم
1 بدبینی محض : شامل این که کار کار انگلیسی هاست و ... و تاکید بر منابع مالی مشکوک و امثالهم ( موضع رسمی ایران )
2 خوشبینی محض : لذت شهوت انگیز از فحش هایی که نثار پسر رهبر می شود . اگر انقلابی ، اصلاحاتی شود و بر وفق مراد نباشد این گروه به گروه بدبین می پیوندند
3 واقع بینی : کشور های خارجی دلشان برای ما نمی سوزد ولی حالا که می خوهند از این طریق سودی کنند ، ما هم نهایت سوء استفده را از آن ها بکنیم
ولی سوال من این است که مشکل شبکه ای مثل بی بی سی دقیقا کجاست ، چرا بی بی سی نمی تواند رسانه ی ملی ایران باشد ؟
بی بی سی تر و تمیز است. منظم . مستند پخش می کند ، اخبار روز را بدون سانسور می گوید . با فیلمسازان مصاحبه می کند ، با موسیقیدان ها و .... تحلیل روز داردو مرور روزنامه ها .
پس مشکل بی بی سی کجاست که به نظر من ، اصلا نمی تواند رسانه ی ملی ما باشد ؟
به نظرم برای پیدا کردن جواب این سوال ، باید بپرسیم که دقیقا مشکل ما چیست که می خواهیم با رسانه ی ملی حلش کنیم ؟ از یک رسانه ملی چه چیزی عایدمان می شود و یا باید بشود ؟
این نکته فوق العاده حساس است که مشکل ما هر چه که باشد ، مشکلی در بطن مشکلات روزمره یا غیر مترقبه (؟) نیست . مشکلی ریشه ای و عمیق است . مشکلی است که ربطی به رهبری و شاه و دکتر و مهندس و حجت الاسلام ندارد ، که اگر داشت با رفتن یکیشان مشکل حل می شد.
مشکلات ایران مسائلی است مانند بی قانونی ، نبود یک سری فرهنگ های مناسب و بودن فرهنگ دروغ گویی ، تملق و امثالهم . خیلی زیاد است. اما مسئله اینجاست که این مشکلات ما ، هر چه که باشد ، با سالم ترین اخبار هم تکامل پیدا نمی کند . چون اخبار فقط خوراک روزرگی است.
اگر بی بی سی سالم ترین و بی غرض ترین اخبار را هم نشان می داد ، باز هم توفیری نمی کرد . چون نهایت کار شبکه ای مثله بی بی سی آن است که مثلا پرونده ی هسته ای ایران را تحلیل کند ( بگو با بهترین متخصصان ) اما این مشکل ما نیست . شاید یکی از مشکلات روزمره ی ما انرژی هسته ای باشد ، ولی سر نخ جای دیگری است . بی بی سی هم حاضر نیست برنامه اش را به بحثی به غیر از مسائل روز( یا مرتبط با آن ) اختصاص دهد.
شبکه ای مثل بی بی سی ، به معنای واقعی کلمه یک شبکه سطحی برای ماست . برای ما که بدبختی هایمان شدیدا ریشه ای است . مشکل بی بی سی دقیقا همین جاست . نمی خواهد و یا نمی تواند که در مورد صورت مسئله های ما صحبت کند . نباید هم بکند . چون رسانه ی ملی ما نیست . از ما نیست . ایرادی هم نمی توان بر آن گرفت . به آن دل هم نمی بندیم. گاهی جلوی تلویزیون روی مبل لم می دهیم ، چایی می ریزیم و به کوک و بهنود گوش می کنیم .
از این گوش می شنویم و از آن گوش رد می کنیم، بدون آنکه چیزی ازمان کم شود یا چیزی بهمان اضافه .
مشکل بی بی سی اینجاست.
1 بدبینی محض : شامل این که کار کار انگلیسی هاست و ... و تاکید بر منابع مالی مشکوک و امثالهم ( موضع رسمی ایران )
2 خوشبینی محض : لذت شهوت انگیز از فحش هایی که نثار پسر رهبر می شود . اگر انقلابی ، اصلاحاتی شود و بر وفق مراد نباشد این گروه به گروه بدبین می پیوندند
3 واقع بینی : کشور های خارجی دلشان برای ما نمی سوزد ولی حالا که می خوهند از این طریق سودی کنند ، ما هم نهایت سوء استفده را از آن ها بکنیم
ولی سوال من این است که مشکل شبکه ای مثل بی بی سی دقیقا کجاست ، چرا بی بی سی نمی تواند رسانه ی ملی ایران باشد ؟
بی بی سی تر و تمیز است. منظم . مستند پخش می کند ، اخبار روز را بدون سانسور می گوید . با فیلمسازان مصاحبه می کند ، با موسیقیدان ها و .... تحلیل روز داردو مرور روزنامه ها .
پس مشکل بی بی سی کجاست که به نظر من ، اصلا نمی تواند رسانه ی ملی ما باشد ؟
به نظرم برای پیدا کردن جواب این سوال ، باید بپرسیم که دقیقا مشکل ما چیست که می خواهیم با رسانه ی ملی حلش کنیم ؟ از یک رسانه ملی چه چیزی عایدمان می شود و یا باید بشود ؟
این نکته فوق العاده حساس است که مشکل ما هر چه که باشد ، مشکلی در بطن مشکلات روزمره یا غیر مترقبه (؟) نیست . مشکلی ریشه ای و عمیق است . مشکلی است که ربطی به رهبری و شاه و دکتر و مهندس و حجت الاسلام ندارد ، که اگر داشت با رفتن یکیشان مشکل حل می شد.
مشکلات ایران مسائلی است مانند بی قانونی ، نبود یک سری فرهنگ های مناسب و بودن فرهنگ دروغ گویی ، تملق و امثالهم . خیلی زیاد است. اما مسئله اینجاست که این مشکلات ما ، هر چه که باشد ، با سالم ترین اخبار هم تکامل پیدا نمی کند . چون اخبار فقط خوراک روزرگی است.
اگر بی بی سی سالم ترین و بی غرض ترین اخبار را هم نشان می داد ، باز هم توفیری نمی کرد . چون نهایت کار شبکه ای مثله بی بی سی آن است که مثلا پرونده ی هسته ای ایران را تحلیل کند ( بگو با بهترین متخصصان ) اما این مشکل ما نیست . شاید یکی از مشکلات روزمره ی ما انرژی هسته ای باشد ، ولی سر نخ جای دیگری است . بی بی سی هم حاضر نیست برنامه اش را به بحثی به غیر از مسائل روز( یا مرتبط با آن ) اختصاص دهد.
شبکه ای مثل بی بی سی ، به معنای واقعی کلمه یک شبکه سطحی برای ماست . برای ما که بدبختی هایمان شدیدا ریشه ای است . مشکل بی بی سی دقیقا همین جاست . نمی خواهد و یا نمی تواند که در مورد صورت مسئله های ما صحبت کند . نباید هم بکند . چون رسانه ی ملی ما نیست . از ما نیست . ایرادی هم نمی توان بر آن گرفت . به آن دل هم نمی بندیم. گاهی جلوی تلویزیون روی مبل لم می دهیم ، چایی می ریزیم و به کوک و بهنود گوش می کنیم .
از این گوش می شنویم و از آن گوش رد می کنیم، بدون آنکه چیزی ازمان کم شود یا چیزی بهمان اضافه .
مشکل بی بی سی اینجاست.
