اعتراف جان می دهد

چند روز پیش یکی از کارشناسان بی بی سی فارسی مطلب جالبی را بیان کرد. برداشت شخصی من از حرف هایش این بود:
اگر ما در جو 30 سال به قبل ایران زندگی می کردیم ، چه چیز هایی ما را تهییج می کرد ؟ روشنفکران ؟ تلویزیون ؟ رادیو ؟ فکر نمی کنم . شاید برای روزگار ما مسخره به نظر برسد ، اما تاثیر فتوای دو جمله ی ای میرزای شیرازی ، از همه ی اینهادر آن زمان برو تر بوده است . در واقع یک قشر سنتی ، عامل تهییج افکار عمومی شده ، و موجی به چه بزرگی را به وجود آورده است .
نکته ی مهم اینجاست که الان چه چیز هایی مردم را تهییچ همومی می کند ؟ فتوای علما ؟ خیر ، اگر آیت الله منتظری که مورد توجه بسیاری از مردم است ، امروز فتوای تحریم کالا صادر کند ، چه کسانی با او همراه می شوند ؟ مسلما بسیار کم تر از یاران میرزای شیرازی . اگر آیت الله مکارم شیرازی هم کاری مشابه بکند ، باز هم جز طیفی خاص ، از او حمایت نخواهند کرد . در واقع این اعلام فتوا ( جز در مورد یاران مسلح آیت الله خامنه ای ) دیگر نخواهد توانست ، آن تهییج عمومی را بر عهده بگیرد . آن اثر اجتماعی را.
***
اقدامات مهیج ، تاریخ مصرف دارند. تاریخ شرکت بیمه نیست . هیچ اطمینانی نیست که روش قبل شما برای به هیجان در آوردن مردم ، حالا نیز کارساز باشد. واقعیت آن است که تاریخ مصرف اعترافات گذشته است . حتی اگر فردا موسوی خود را به دادگاه معرفی کند و در یک برنامه ی زنده ی تلویزیونی فریاد بزند که برادران ، خواهران ! من از بنیاد سوروس پول گرفتم ! باز هم این اقدام توانایی تهییج مردم را ندارد. حتی اگر یک یک کلمات اعتراف کنندگان ، واقعیت داشته باشد. چون این اقدام سالها و به شکل روتین انجام شده ، و در موارد قبلی نادرستی اش برای مردم ثابت گردیده است. به عبارت بهتر هیچ تفاوتی میان پخش یا عدم پخش این اعترافات وجود ندارد ، زیرا در آرایش دو قطبی ایجاد شده ، تغییری روی نمی دهد .
راحت بگویم برادران گرامی . این عمل برای مردم نماد دروغ است ، حتی اگر سراسر واقعیت باشد. پس بهتر است دنبال دروغ های جدید باشید.تاریخ جواب این یکی دروغتان را داده است.